درباره من

تو را با چاقو تکه تکه خواهم کرد آخرین جمله ای که در دعوا گفتم

و اینگونه بود که با این جمله بهانه ای برای یک سال مسخره شدنم فراهم شد

دوران دبیرستان بود البته برای من دورانی زیبا نبود شاید برای هر پسری اینطور باشد تجربه ای تلخ اما برای من این تلخی بیش از اندازه بود طوری که مضحکه عام و خاص بودم شاید به خاطر طرز تفکرم و رفتارم. اما اگر کاری هم نمی کردم یک نفر می آمد لگدی می زد و داستان شروع می شد. علاوه بر این دوران، روزگار بلوغ هم بود اما خبری از شور و حرارت بلوغ نبود و جایش را به تلخی های پس از افسردگی داده بود. مسخره شدن و تحقیر در کلاس کافی نبود که معلم ها و ناظم ها هم سر سازش با من نداشتند و هر روز از طرف آن ها هم مورد توهین قرار می گرفتم توهینی که مختص من بود اول دبیرستان حقیقتا برایم سخت ترین دوران بود با این حال با مشکلات بسیاری گذشت و دوم دبیرستان هم دچار مرگ تدریجی آرامی بودم تا اینکه در سوم دبیرستان  20 تا قرص برداشتم و خوردم نمی دانستم برای چه خوردم برای اینکه بمیرم؟ نه بیشتر برای این خوردم که از حقیقت زندگی فرار کنم و گرفتار توهم ها شوم توهم لااقل برایم شیرین تر از زندگی عادی بود نمی خواستم با حقیقت ها روبه رو شوم.اثر دارو بعد از چند دقیقه شروع شد. مجری تلویزیون را می دیدم که من را مورد خطاب قرار داده بود و با من حرف میزد و من می خندیدم بلند شدم تا بروم صورتم را بشویم تلو تلو میخوردم با این حال هنوز سرپا بودم در خانه هیچ کسی نبود شب شد و  خانواده به خانه برگشتند اما هرگز متوجه حالت غیر عادی ام نشدند شاید تقدیر میخواست من را به گور هدایت کند تا در آرامشی ابدی باشم به اتاقم رفتم تا بخوابم فردا کلاس شکنجه داشتم ولی با این امید می خوابیدم که هرگز بیدار نخواهم شد شاید به کما می رفتم و یا شاید به دلیل مصرف زیاد ایست قلبی می کردم نمی دانستم چه اتفاقی خواهد افتاد در اثر دارو ها بسیار خواب آلوده بودم و خوابیدم اما صبح باز بیدار شدم و سرحال تر از همیشه به کلاس رفتم در دقایق آخر بقا بر مرگ پیروزی یافته بود من محکوم به زندگی بودم باید از تمام کسانی که در این سال ها مرا به این وضع انداخته بودند انتقام می گرفتم اما توان انتقام نداشتم