یک نفر

دلتنگ و خسته گوشه ای نشسته

بغض هایش را فرو میخورد

دنیا ندارد سر سازش

اورا باز هم آماج غم می کند

می گوید خدایا هستی کجایی کیستی

یک نفر در اوج جوانی گرفتار غم هاست و تنهاست

کجاست آن دستت که بکشی برپیشانی ام

آرام کنی و بپوشانی پریشانی ام

کجاست نفس زدن هایت آرام کند نفس هایم

نگو که آفریدی و رها کردی به حال خودم

نگو که نیستی دوستم من تنها ترم

قربانیت تمام گوشت و پوستم  ای دوستم

با من باش آن هارا غمگین کنم

و دنیایم را رنگین و زیبا

و حس زندگی را برپا کنم

دیوانه ی واقعی...