زندگی هدف دار

برای زندگی باید هدف داشت  وقتی توی زندگی هدفی نداشته باشی حس پوچی و یاس و ناامیدی تمام وجودتو پر میکنه. علاوه بر این برای این هدف باید برنامه هم داشته باشی. هدف بدون برنامه آرزویی بیش نیست.
برای من بهترین دوران عمرم دوران کنکور بود چون کنکور به زندگیم هدف می داد و قلم چی هم به این هدفم برنامه می داد و اینطور بود که حس خوبی داشتم و از ثانیه های زندگیم لذت می بردم.چون فکر میکردم تمام گرفتاری ها و خاطرات تلخم تو دوران مدرسه رقم خورده و من با موفقیت در کنکور میتونم به همه اینها خاتمه بدم. البته توی کنکور به موفقیت نسبی رسیدم اما بعد از اون دچار بی هدفی شدم.
شاید خیلی ها فکر کنند که اصلا زندگی بدون هدف نمیشه و همه برای خودشون هدف دارند اما اینطور نیست هدفی که دارای برنامه نباشه هدف نیست رویا و آرزو هست مثل هدف همه برای پولدار شدن درحالی که هیچ برنامه ریزی پشتش نیست.

علاوه بر این هدف ها باید در کوتاه مدت قابل اندازه گیری و سنجش باشند مثلا هر هفته چقدر ورزش می کنم؟ این هفته چند لغت انگلیسی یاد گرفتم؟ پس اندازم برای یک ماه چقدر شد؟

برای اینکار یک دفتر یا دفترچه یادداشت تهیه کنید و اهدافتون رو بنویسید و بعد به صورت قیاسی(از کل به جزء) تقسیم بندی کنید تا ملموس تر بشه و بعد با عمل کردن بهشون خودتون رو مورد سنجش قرار بدید  چون صرف فکر کردن به اهداف یا نوشتن شون فایده ای نداره بلکه باید بهشون عمل کرد.

مثلا

 هدف کلی: ثروتمند شدن

تقسیم به جز ها:

*1- یافتن علاقه و استعداد(مثلا استعداد در نقاشی و..) (قابل اندازه گیری نیست)

2- کسب مهارت (ثبت نام در کلاس های آموزش نقاشی و..) (یادداشت پیشرفت ها در هر هفته)

3-بررسی بازارکار ( یافتن فرصت ها و درخواست ها در شرکت ها و...)(مشاهده بازار و یادداشت برداری از شرایط و فرصت ها و نیاز ها)

4-کسب مهارت دوم در زمینه نیاز بازار

5-استفاده از فرصت ها و استخدام یا خوداشتغالی خصوصی

6-پس انداز(اندازه گیری میزان پس انداز در هرماه)

7-

و...

به این شکل می توان زندگی هدف داری تجربه کرد و از یاس و ناامیدی به دور ماند چون هر وقت در زندگی هدف را از دست بدهیم دچار تزلزل می شویم. با این روش با تحقق هر هدف کوچک شاد میشویم(مثل رسیدن به هدف یادگیری 100لغت در یک هفته و افزایش این روند) و از ادامه راه لذت می بریم.

دیوانه ی واقعی...