قرار

همیشه توی خودم کمبودی که احساس میکردم این بود که هیچ دوست دختری ندارم و از این لحاظ خودم رو یه آدم بی لیاقت و بدبخت می دیدم یه مدت این فکر زیاد رو اعصابم بود اما اولین روز قرار با دختری آشنا شدم که زیبا بود و شمارمو دادم اونم زنگ زد اما هیچ حس ذوقی نداشتم و اونقدر هم حواس پرت هستم که بعضی چیز ها یادم رفته مثلا سرقرار از چشم هاش تعریف کردم و از این جور حرفا که اصلا یادم نبود تا اینکه دوستم گفت عجب آدمی هستی مخ زدی. اما اون ها تصویری که ازم داشتند تصویر دلخواه من نبود تصویر یه پسر مظلوم و ساکت که من متنفرم از این صفات که بهم بچسبونن ولی خب تجربه این کار هارو نداشتم و شاید به خاطر همین توی اولین قرار اینطور شده بودم فکر می کردم با بودن کسی حالم بهتر میشه شاید هم کمی عجله دارم و به تدریج تحولی تو حالم رخ میده

دیوانه ی واقعی...